De eindeloze variaties en mogelijkheden in het damspel maken het elke vrijdagavond weer een aangename en fascinerende bezigheid.
Loes Grooters liep in een combinatie. “dat had ik wel moeten zien” sprak zij nog en de resterende stand werd door Jos Moorman vakkundig naar de winst gespeeld. Bart Venneker kende wat start problemen. Hij was wat al te snel met één van zijn eerste zetten. Het was weliswaar positioneel volkomen oké , maar er volgde een vervelende combinatie. Winnaar Jan Bosch verkondigde na zijn winstpartij dat het hem in de loop van vijftig jaren al vijf keer gelukt was om een tegenstander op dezelfde manier te verschalken. Niks mis dus met het geheugen van deze speler. Jelle Jepma maakt vorderingen maar de routine van Fons ten Broeke gaf uiteindelijk toch de doorslag. Marinus Freriks moest wel even flink aan de bak maar werd wel beloond voor zijn inspanningen, hij won van Dexter Oude Egberink.
Arie Hanegraaf combineerde fraai met als onderdeel een zogenaamde vijfklapper en Willem Buschers kwam er niet meer aan te pas. Henk de Lange en Hans van der Zon hielden mekaar volkomen in evenwicht, de stand was als in graniet gebeiteld en beide spelers besloten om de punten te delen. Er werd ook nog een beker wedstrijd gespeeld. Michiel Hagreis kreeg een winst mogelijkheid, maar naar eigen zeggen werd dat door hem op het “moment suprême” niet gespeeld en het werd remise. Nu moest een sneldam-partij de beslissing brengen. Er werd koortsachtig nagedacht en dat gewoon zonder paracetamolletjes. Daarin maakte Gerrit Bosch een foutje en Michiel plaatste zich daarmee voor het selecte gezelschap dat binnen afzienbare tijd mag aantreden voor de halve finale.