In memoriam Bennie Vetketel.

Bennie. Boer. Biljarter. Crosser. Dammer. Oldtimerliefhebber. Sleutelaar. Knutselaar. Organisator en nog zo veel meer.

De week nadat Bennie hoort dat hij nog maar een paar maanden te leven heeft, rijdt hij in zijn compleet opgeknapte en gepoetste oldtimer. Het is nog winter, maar een prachtige zonnige dag. Als hij bij Ypelo een kruising nadert, blijkt die helemaal wit te zijn. Zout! Hij stopt. Als hij door dit zout rijdt, kan hij weer helemaal opnieuw gaan poetsen, want het zout zal anders in een paar maand zijn auto aantasten. Dat gaat er allemaal in een paar seconden door hem heen. En dan bedenkt hij zich:  Waarom ben ik zo zuinig op die auto? Omdat die dan een langer leven heeft. Maar … ik heb zelf nog maar even te leven ….   Zo nuchter gaat hij, helemaal op zijn eigen manier, om met het slechte nieuws dat hij toen nog maar net te horen had gekregen.

Naar Afrika gaan, dat was een van de wensen die nog op Bennies lijstje stonden. Waarom hem dat trekt? Als hij en Ria met de camper weg zijn, maken ze de prachtigste dingen mee; júist omdat niet alles gepland en gestructureerd is. Dat onvoorspelbare lijkt hem ook in Afrika geweldig. Maar Ria zag  dat georganiseer, het vliegen en het onbekende nooit zitten. Een week na de tocht met zijn oldtimer vraagt ze daarom voorzichtig aan Bennie: ‘Vind je het niet erg dat we nooit naar Afrika zijn geweest? Want, tja, dit ben ik nou eenmaal’, verontschuldigt ze zich. Bennie antwoordt slechts: “Ik bin blie dat wie nich hetzelfde bint; wat zou dat een saai leav’n zijn geweest’.

Dat eerlijke, dat recht door zee, die eigen mening – dát was Bennie. Type ruwe bolster, blanke pit. Op de damclub kenden we hem als iemand die altijd vriendelijk en positief was; iemand die zocht naar oplossingen en meedacht bij kwesties in het bestuur – ook al had hij zelf nooit in dat bestuur gezeten. En als hij op de club was, dan waren zijn biertje en zijn sigaretje op vrijdag heilig.

In de zomer moesten we hem meestal missen. Dan was hij druk met de autocross. Tot de winter/het voorjaar 2022 kwam hij meestal samen met neef en buurman Gerard op de clubavond aangereden in zijn BMW; klaar voor een potje dammen. Ze waren bijna onafscheidelijk. En kwam Gerard een keertje alléén, dan vroeg iedereen hem:  ‘Hije Bennie niet metnomm’n?’ Andersom gebeurde het zelfde.

Bestuurwerk? Dat zag Bennie voor de damclub niet zitten; dat deed hij ook al genoeg bij andere verenigingen. Maar zijn boerderij of huis om de 2 tot 3 jaar beschikbaar stellen voor een dagje dammen, boerengolf en barbecue – ja, dát was prachtig. Dat deed hij jarenlang; óók nadat zijn varkensbedrijf uitgekocht werd en ze verhuisden naar hun zelf ontworpen huis, naast Gerard. Hij was dan ook zo’n 20 jaar medeorganisator van dit dammen op de boerderij.

Sinds 1976 was hij lid van de vereniging; bijna 50 jaar. Het was bij de Vetketels bijna een familieding om te dammen; zijn oom Willem en zijn broer Willie waren in die tijd ook lid van onze club. Zelf damde hij het liefst met tegenstanders van zijn eigen niveau. De partijen verliepen nog wel eens grillig. Soms blunderde hij vroeg in de avond en riep hij uit ‘Oh, god, joa…’, als hij zijn fout zag. Op andere momenten worstelde hij met de klok óf speelde hij juist de sterren van de hemel. Zo viel hij ook wel eens in de prijzen bij de clubcompetitie. En in de 20 jaar dat hij aan de provinciale bondswedstrijden meedeed, wist hij in het laatste jaar zelfs kampioen te worden, samen met Gerard, Bertus Noppers en Albert Veldman.

Na de trieste boodschap begin 2022 heeft Bennie nog alles uit het leven gehaald dat erin zat. Hij genoot, ging met de camper op pad, plande nog tourritten met de oldtimervrienden, biljartte bijna elke week. Hij liet zich niet uit het veld slaan. Misschien was het daarom wel dat hij zo veel langer leefde dan iedereen voor mogelijk had gehouden. Maar de laatste weken … het ging niet meer. Hij wou niet klagen – dat deed hij nooit – maar hij had heel veel pijn. Tegen Gerard zei hij: ‘Ik bin zo meu, nog veel meuër dan meu.’

Volgende week vrijdag zou hij 73 worden. Maar nu is het echt voorbij. Nooit meer kunnen we Gerard vragen ‘Hije Bennie niet metnomm’n’. De klok heeft het nu definitief van Bennie gewonnen. Bennie. Boer. Biljarter. Crosser. Dammer. Oldtimerliefhebber. Sleutelaar. Knutselaar. Organisator is niet meer.

Bennie, we gaan je missen.