Ernst Koster overleden

met Geen reactie Nieuws

In Memoriam: Ernst Koster

Als clubleden willen wij Ernst Koster graag de laatste eer bewijzen. De reden hiervoor? Dat is niet één reden, maar dat zijn er een heleboel. Allereerst omdat Ernst zijn naam eer aan doet. Hij neemt de dingen die hij doet serieus. En dus ook zijn lidmaatschap. Logisch dat hij dan ook maar liefst 57 jaar lang lid was. Het trouwste lid van onze vereniging.

Als jongere leerde hij het dammen al van zijn vader en broer Ulbe. Die waren in die tijd ook clublid.

Maar zijn trouw bleek uit veel meer dingen. Hij was er namelijk niet alleen als hobbyspeler op de clubavond. Hij zette zich ook op andere momenten in voor de club.

Twaalf jaar lang trok hij bijvoorbeeld het secretariaat, tot hij het in 2013 welletjes vond en het stokje overdroeg aan de jongere garde. En over jongere garde gesproken, Ernst hielp ook vijf jaar lang met dammen op zijn favoriete basisschool, De Zonnebloem. Ook dit deed hij tot 2013. Het werken met kinderen lag hem, want in 2009 en 2011 was hij ook medeorganisator van het schooldamtoernooi in Borne.

Als rustige, stabiele factor was hij er gewoon. Altijd. De club presenteren op de Melbuul’ndagen? Ernst was erbij. Zijn huis openzetten voor een bestuursvergadering? Ernst deed het gastvrij. De onderlinge competitie plannen? Ook dat nam hij een tijd op zich. Altijd op zijn eigen ernstige en precieze manier. Volledig terecht dat hij in 2016 dan ook benoemd werd tot Lid van Verdienste.

Persoonlijk was hij wat meer gesloten. Vertelde niet zo gauw over zijn gezondheid. Of over het gemis van Eef. Maar als je de moeite nam, dan hád je hem ook echt. En dan vertelde hij trots over Frank, Linda en de kleinkinderen. Of hoe hij na de dood van Eef leerde zijn eigen overhemden te strijken en de ramen te lappen.

Dammen, dat deed hij voor de competitie al niet meer sinds 2012. Nooit werd echt duidelijk waarom. Van het één op het andere moment gaf hij er de brui aan. Ondanks dat vond hij elke vrijdag trouw zijn weg naar de damclub. Daar was hij er vaak als één van de eersten, dronk dan een kop koffie, maakte een praatje en keek hoe iedereen zijn dampartij begon. Om daarna een rondje langs de damborden te maken en in alle rust naar huis te wandelen.

Velen van ons probeerden in de afgelopen jaren hem weer aan het dammen te krijgen. De weg naar het dambord vond hij echter niet meer. De weg naar rust vandaag hopelijk wel. Wat gaan we dit rustpunt missen.

Rust zacht, Ernst.

 

 

De Zetjeskoning blijft dammen.

Nieuws

Bron: De Tubantia.

De Zetjeskoning blijft dammen, zo lang het maar kan

Bertus Noppers is benoemd tot erelid van de Bornse Dam Vereniging.

Kinderen en kleinkinderen weten dat ze op vrijdagavond niet naar hun vader en opa hoeven, want dan gaat Bertus Noppers steevast naar de clubavond van de damvereniging.

ANDRÉ SCHEFFERS

Al meer dan 40 jaar is de vrijdagavond de damavond van Bertus Noppers uit Borne. Afgelopen vrijdag werd de 80-jarige tijdens de jaarlijkse ledenvergadering tot erelid van de Bornse Dam Vereniging benoemd.

Nu, na het weekeinde, blikt hij met veel genoegen terug op dat heugelijke feit. “Mijn zwager kwam me zogenaamd ophalen voor de prijsuitreiking van het duo-dammen, maar dat bleek dus helemaal niet waar. Dat ik die oorkonde kreeg, was echt een heel mooie verrassing.”

Noppers stond in de jaren 80 aan de wieg van het jeugddammen in Borne, dat met 30 tot 40 jeugdleden floreerde in die dagen. Samen met zijn zwager gaf hij bij de Regenboog damles. “Die kinderen schopten het soms ver op de Overijsselse en Nederlandse kampioenschappen. Maar uiteindelijk zijn er niet veel overgebleven. De meesten moesten kiezen en dan werd het meestal toch voetbal. Aan de contributie kon het niet liggen: die bedroeg 2 gulden in de maand en als een gezin het financieel moeilijk ha d, werd dat wel geregeld.”

Afgekeurd

Noppers werd als werknemer in de textiel al vroeg afgekeurd, vanwege rugproblemen. Hij kon maar moeilijk aan die situatie wennen. Totdat zijn zwager op een dag zei dat-ie eens mee moest gaan naar de damclub. Bertus Noppers groeide uit tot een uitstekend dammer, die tijdens een partij zo verrassend met een zet uit de hoek kon komen dat ze hem de bijnaam ‘De Zetjeskoning’ gaven. “Nog steeds ga ik naar de damclub om mijn potjes te winnen. Dat lukt niet altijd meer, maar we doen ons best.”

Zijn enorme betrokkenheid bij de club leverde hem eerder al de benoeming tot lid van verdienste op. En Noppers werd ooit eens uitgeroepen tot beste barman van het jaar.

’t Dijkhuis

Hij vond het prachtig dat zijn dochters Anita, Gerdi en Barbara vrijdag bij zijn benoeming tot erelid aanwezig waren. Dochter Inge wordt wegens ziekte verzorgd en kon er niet bij zijn. Evenals als zijn vrouw Gerrie, die in zorginstelling ’t Dijkhuis verblijft. Zelf herstelt de dammer momenteel van een longontsteking, maar hij hoopt vrijdag weer van de partij te zijn op de clubavond.

Echt vlotjes gaat het allemaal niet meer en daarom hoopt Bertus dat er snel een appartement voor hem vrijkomt in ’t Dijkhuis. “Dan ben ik ook weer dichter bij mijn vrouw en dat is wel zo fijn. We willen graag allemaal oud worden en het liefst in goede gezondheid. Dat lukt helaas niet altijd. Maar dammen, dat blijven we doen zo lang we kunnen.”